|
حمایت میکنیم
|
ویژگی یاران امام مجتبی یاران امام مجتبی در دوران خلافتشان چه کسانی هستند؛ دوران خلافتی که سپس هم با قرارداد ترک مخاصمه خاتمه پیدا کرد؟ عدّهی اندکی شیعیان امیرالمؤمنین هستند؛ که اکنون شیعیان امام مجتبی شدهاند و در محضر امام مجتبی هستند. تعدادشان هم بسیار اندک است. گروه دیگر از لشکریان امام مجتبی خوارج نهروانند؛ همانکسانیکه پدر امام مجتبی را به شهادت رساندند؛ امثال شمربنذیالجوشنی که در واقعهی کربلا هم دیدید چه کرد! این خوارج نهروان جزء لشکریان امام مجتبی هستند! یک گروه هم انسانهای طمّاعی که دنیاپرستند و بهراحتی میتوان آنها خرید. کوفه از اینگونه انسانها زیاد دارد. اشخاصی که خودشان را خیلی ارزان میفروشند. تواریخ و مقاتل نقل کرده- اند، بعد از واقعهی کربلا، وقتی آمدند جنازهها را جمع کنند، هنگامیکه جیبهای جنازههای سربازهای سپاه عمرسعد را میگشتند، حوالهی یک من جو پیدا میکردند؛ یعنی حوالهی یک من جو گرفتند و آمدند امام حسین ، پسر پیغمبرخدا را کشتند! چقدر انسان باید دنی و کمهمّت باشد! با حوالهی یک من جو، دین، قیامت و همهچیزشان را فروخته بودند و بعد هم در میدان جنگ به دَرَک واصل شده بودند. بههرحال اینطور مردم هم در شهر کوفه کم نیستند. 9 یکعدّه افراد هم هستند که انسانهای شکّاک، اشخاصی که باور و اعتقاد محکم و ثباتی در خطّ ولایت امام مجتبی ندارند. امروز یک تفکّر دارند و فردا یک تفکّر. هر حرف به آنها می- رسد، آنها را مردّد میکند و عزم راسخی ندارند. عدّهی دیگری از لشکریان امام مجتبی هم پیروان رؤسای قبایل خود هستند. این خلقوخو هنوز هم در عرب وجود دارد؛ که برای رئیس قبیله جایگاه فوقالعادهای قائلند و اطاعت و فرمانبری فوقالعادهای دارند. آنجا زندگی عشیرهای و قبیلهای حاکم است؛ لذا کافی بود شما رئیس قبیلهای را بخرید؛ تمام افراد آن قبیله در آن خط حرکت میکردند. افرادی نبودند که رأی مستقلّی برای خودشان داشته باشند. سپاه امام مجتبی مرکّب از اینگونه اشخاص است. سپاه بهشدّت بیانضباطی است. طبیعتاً سپاهی که بخشی از آنها شیعیانند؛ بخشیخوارجند؛ بخشی دیگری امویها هستند و یک بخش از آنها رشوهخوارهایی هستند که با پول خودشان را میفروشند؛ سپاهی که در آن نظم، انسجام و انضباط وجود ندارد، که برای جنگیدن قوی نیست. از طرف دیگر هم جنگهای پیاپییی که در زمان امیرالمؤمنین پیش آمده بود، آنها را خسته کرده بود. ببینید برخی از افرادی که جنگ میکردند، به امید غنایم جنگ میکردند. در جنگ بین مسلمانها که غنیمتگیری نبود. در جنگ با مشرکین، چرا؛ غنایم جنگی بهدست میآمد و غنایم بین رزمندهها تقسیم میشد؛ امّا در این جنگها، مثل جنگ صفّین، نهروان و جمل غنایمی نبود که تقسیم شود؛ لذا انگیزهی مالی و مادییی هم در سپاهیان امام مجتبی نبود؛ که بگوییم بروند بجنگند چیز دنیایی گیرشان بیاید. اشخاص لایق و برجسته هم در اطراف امام مجتبی نمانده بودند؛ سردارانی مثل مالکاشتر و یاران رشید و مقاومی مثل میثم نبودند. همهی آنها رفته بودند. اگر هم بودند؛ تک و توک و از دست حکومت متواری بودند. دیگر کسی نمانده بود. افرادی مثل مقداد و سلمان نبودند. دور امام مجتبی خیلی خالی بود. باز امیرالمؤمنین تعدادی یار برجسته داشتند. امام مجتبی در سپاهشان هیچکس را نداشتند. برگرفته از سایت:http://ahlevela.com [ یکشنبه 93/10/28 ] [ 9:13 صبح ] [ نظمی ]
|
درباره وبلاگ
|
